MINDER BUREACRATIE, MEER DEMOCRATIE, MEER BETROKKENHEID
Wat mogen kiezers van jou verwachten als je wordt gekozen in het Europees Parlement? Kortom, wat is jouw prioriteit voor de periode 2024-2029?
Mijn prioriteit is werken aan beter bestuur in de EU. Met als uitgangspunt: kiezers voorop! Bij alle regel- en wetsvoorstellen zal ik me afvragen: lost het iets voor hen op? Of is het overbodig?
Gebeurt er veel overbodigs in Brussel?
Er heerst een absurd geloof in meer regels en extra geld. Terwijl iedereen begrijpt dat meer regels en extra geld lang niet altijd het antwoord is. Als er problemen thuis zijn, ga je toch ook niet meteen meer regels bedenken en extra geld uitgeven? Het is een onzinnige reflex. En een dure, bovendien.
Wat is de schade van die reflex?
Dat er geen fundamentele keuzes worden gemaakt. Dat de vraag “wat doen we wel? en wat niet?” amper gesteld wordt. En dat de geldkraan alle kanten op spuit. Tot aan de perverse vraag “hoe krijgen we dit gereserveerde geldpotje leeg?”.
Met als gevolg?
Dat de EU ongrijpbaar en onbegrijpelijk is. En burgers, als ze naar Brussel kijken, niet het gevoel hebben “hier schiet ik iets mee op”.
Maar gaat politiek uiteindelijk niet over regels en geld? En is niet elke politicus daarop getraind?
Als dat zo is, constateer ik dat Brussel heel matig scoort. Veel EU-wetgeving werkt niet, of werkt averechts. En moet dan structureel “gereviewed” worden. En wat de financiën betreft: het zicht op de EU-geldstromen is verre van volledig. Zelfs parlementariërs hebben het overzicht niet. Je zou zeggen: laten we van zoiets wezenlijks eens werk beginnen te maken. Helaas, het gebeurt niet.
Als ingewijden al geen overzicht hebben…
Brussel is een bubbel. Met eigen agenda’s, prioriteiten, problemen en belevingswerelden. Dat is precies de reden dat ik MDD ben begonnen. Europarlementariërs zouden volksvertegenwoordigers moeten zijn, maar zitten vast in partij- en fractiediscipline. De menselijke factor is uit beeld geraakt.
Noem eens een voorbeeld van dat laatste.
Ik heb er drie.
Brand los…
De anti witwas- en terrorismewetgeving. Op papier een nobel doel. Maar de praktijk is: hoge kostenposten voor bedrijven en consumenten, terwijl de boeven en terroristen het massaal omzeilen. Niet over nagedacht.
En verder?
CBAM, de wet- en regelgeving om importheffingen op CO2 in te voeren. Boordevol goede bedoelingen, maar helpt het klimaat niet. En werkt ook weer kostenverhogend. Zeker voor een in-en uitvoerland als Nederland is het een draak van een wet.
De laatste.
De Natuurherstelwet. Staatsbosbeheer heeft een enorme hoeveelheid “Natura 2000”-gebieden afgekondigd. Waarschijnlijk in de hoop op veel EU-subsidie! Maar wat blijkt? We hebben onszelf met deze gebieden op slot gezet. Milieumaatregelen lopen spaak. Woningbouw blijft achter. Les? Brusselse oplossingen passen niet in elke omgeving.
Hebben Nederlandse Europarlementariërs bij de Natuurherstelwet zitten slapen?
Het is kwalijker. Ze hebben simpelweg andere prioriteiten. Voor hun loopbaan is het beter mee te stemmen met hun Europese bloedgroep dan de belangen van Nederlanders te verdedigen. In een stuk in het NRC heb ik niet voor niets geschreven dat Nederland fletse politici kandideert voor het Europees Parlement: hun voornaamste taak is te gehoorzamen aan de partijlijn.
Jij ergert je daaraan?
Dat is mild uitgedrukt: ik vind het een bedreiging voor de democratie. In Brussel maken politici met een ambtelijk profiel en een door de eigen partij uitgetekend carrièreperspectief de dienst uit. De kiezer komt er niet meer aan te pas.
Kun je ons beloven dat jij buiten de bubbel blijft?
Absoluut. Door serieus en diepgaand met burgers en belangengroepen in gesprek te gaan, ze een stem geven, garandeer ik de kiezer een bredere blik en betere, genuanceerdere standpunten. In mijn mogelijk tweede termijn ga ik dan ook veel werk maken van interactie met de samenleving, net als de andere kandidaten van MDD.
Tot slot. Ben je niet bang dat grote dossiers als Oekraïne, klimaat en de energietransitie tijdens de campagne alle aandacht opslokken? En dat het functioneren van de EU laag op de publicitaire agenda zal staan?
Nee. Want als zou dat gebeuren, keert de wal het schip. Wanneer de EU te weinig vertrouwen geniet onder de bevolking en uitstraalt dat ze haar eigen gang gaat in plaats van onze stem te zijn, dan tast dat het vermogen aan om geloofwaardige politiek te bedrijven en succesvol te zijn op de grote dossiers.